(anekdote uit een bedrijfstraining met paarden)
“We zitten in een impasse”, zei hij met een ernstige blik. Hij staat recht tegenover mijn pony, die haar befaamde ‘zeer afwezige blik’ op zet, een achterbeen op rust, en een uitstraling alsof ze met 3 bulldozers nog niet van haar plek te krijgen is. Ze staan dicht bij elkaar, mijn merrie en de jonge man. Zijn collega’s zitten aan de kant en bekijken grinnikend en gefascineerd het schouwspel aan de andere kant van het draadje.
“Ik wil haar over haar neus aaien, maar steeds als ik dat probeer, wil ze het niet.” Hij voegt de daad bij het woord en legt zijn hand op de neus van Joy, waarop ze zachtjes maar beslist de hand van haar hoofd af kiepert. “Ze heeft duidelijk geen zin”, zegt hij. Hij staat er wat verloren bij en ik begin bijna medelijden met hem te krijgen. Ik weet hoe Joy kan zijn, maar ook dat de meest waardevolle lessen, vaak de meest confronterende lessen zijn.
“Maar wat moet hij nu dan nog doen, ik bedoel, het is toch hartstikke lief wat hij doet?”, vraagt een collega vanaf de zijkant. Ze is halverwege de dertig, en weet nog niet of ze nu sceptisch of enthousiast moet zijn over de paarden. Zonder het te weten stelt ze exact de vraag waar het om draait voor de jonge man naast Joy. Er valt een stilte.
Ik besluit te beschrijven wat ik zie. “Ik zie een pony die jou inmiddels prima in de gaten heeft, en helemaal op eigen benen staat. Zij zit niet in een impasse, maar jij wel! Zij staat daar prima. Ze is comfortabel. Jij zit inmiddels in een achtbaan van gevoelens: word ik nu afgewezen, ben ik niet leuk genoeg, doe ik het verkeerd, hoe kan ik haar motiveren? Je bent het overzicht kwijt, uit de wereld en gefocust op het paard. Hiermee zeg je: ‘zeg jij het maar!’, en dat doet ze. Haar uitnodiging is: ga op eigen benen staan! Stap zelf de wereld in, met behoud van het ‘samen’. Dan pas word je van betekenis voor haar.” Zijn gezicht wordt ernstig tijdens mijn verhaal. Zijn collega’s glimlachen hem bemoedigend toe. “Dat is op zich geen onaangebroken thema in mijn leven”, zegt hij dan met een grinnik. We spreken nog een paar minuten gemoedelijk over het belang van deze kwaliteiten (zelfstandigheid, onafhankelijkheid in verbinding) voor het leiderschap op de werkvloer, en zelfs in relaties. Joy vindt duidelijk dat haar taak volbracht is, en geeft aan terug naar de kudde te willen. Met een woest gebaar draaft ze even later terug naar het hooi.
Ik heb het gevoel dat het nog niet klaar is voor de jonge man. Ik wil graag dat hij met een nieuw gevoel naar huis gaat, en niet alleen met de zoveelste analyse van zijn persoon. Ik vraag hem of ik even zijn paard mag zijn, en dat mag.. Het is een knappe man met een doordringende blik, ojee, denk ik nog even, en pak dan het andere eind van het leidtouw op. Wat er nu volgt is een pijlsnelle energetische interactie tussen ons twee. Ik moet scherp blijven en roep “Ja, mooi!!”, zodra het kwartje valt. “Jij bent jij, ik ben ik”, zeg ik, en ik maak een afwerend gebaar in zijn richting. “Ik hoef niets van jou”. Deze woorden geven direct ontspanning aan de andere kant van het touw. Ik vraag hem om tegelijk in verbinding te blijven, niet helemaal terug te trekken. De volgende stap is: nodig mij uit, net zoals daarnet met het paard, om samen met jou te gaan bewegen. Hij blijft stilstaan, ik voel hem energetisch aan me trekken. Het touw hangt slap en heeft al die tijd nog geen centimeter bewogen. Toch is er intensieve interactie. Ik geef aan dat ik niet gecharmeerd bent van lokken, trekken, omkopen, knipogen, of wat voor kunstmatige uitnodiging dan ook. Hij voelt het direct en (“Ja, mooi!!”) ik voel een fantastische, heldere uitnodiging van iemand die volledig op eigen benen staat. Wauw. Ja, ik wil. Ik voel me geen trainer, coach of docent, maar medemens, met een diep respect voor de moed van deze man.
Aan het eind van de middag hebben alle 6 deelnemers een andere, zachtere blik in de ogen. Allemaal zijn ze liefdevol terug op de aarde gezet door mijn fantastische, heel verschillende, paarden.
Tijdens het nabespreken zegt de jonge man: “Wat me opvalt, is dat het eigenlijk heel makkelijk is!”
En ik ben super blij en dankbaar.
Meer weten over persoonlijke ontwikkeling en bedrijfstrainingen met paarden? Lees meer!
Benieuwd naar de recensie van Paluka over deze training? Paluka organiseerde deze training voor deze groep werknemers van een bank.